Polityka cen według kosztów przeciętnych jest uzależniona od przebiegu zmian właśnie kosztów przeciętnych oraz zmian rozmiarów fizycznych produkcji i zbytu. W ogólności cena wyliczona nie może być niższa od całkowitego kosztu przeciętnego, a jej górną granicę wyznaczają z kolei warunki konkurencji i elastyczność cenowa popytu.
Polityka cen ze względu na pilność pokrycia kosztów ma zastosowanie gdy firma znajduje się w trudnej sytuacji rynkowej. W tej sytuacji pierwszym krokiem jest wydzielenie kosztów wymagających najszybszego pokrycia z jednoczesnym uwzględnieniem przewidywanego okresu trwania niekorzystnej sytuacji. Cena zostaje skalkulowana na poziomie tych kosztów, odniesionych do ilości produktów które mogą zostać wytworzone przy danym zaangażowaniu kosztów.
Polityka cen opartych na kosztach krańcowych występuje w sytuacji, gdy przedsiębiorstwo ma monopolistyczną pozycję na rynku i stara się zwiększyć zysk oraz jednocześnie osiągnąć lepsze wykorzystanie zdolności produkcyjnych. W tym celu uruchamia produkcję dodatkową, a nowo powstałe produkty sprzedaje po niższej cenie od produktu podstawowego. Takie działanie ma na celu przyciągnąć nowych nabywców tańszego produktu.
