Sałata rzymska to najstarsza z sałat uprawianych przez człowieka. Początkowo uprawiana była przede wszystkich w celach leczniczych. Jej właściwości znane były już w starożytności na terenie Egiptu, Grecji i Rzymu. Przez niektórych sałata rzymska nazywana jest długolistną ze względu na kształt liści. I choć nie jest tak popularna jak inne rodzaje sałat, to powoli tendencja ta zostaje odwrócona. Odznacza się dużą ilością wartości odżywczych oraz chrupiącymi i wytrzymałymi liśćmi. Sałatę rzymską spotkać można jako składnik sałatki Cezara. Sałatę rzymską śmiało możemy połączyć z serem pleśniowym. Sałata cieszy się sporą popularnością wśród odchudzających się pań, bowiem odznacza się niską zawartością kalorii. Wspomaga także procesy trawienne ponieważ jest bogata w błonnik. Sałata cieszy się sporym powodzeniem na naszych działkach, może dlatego, że może zająć każde wolne miejsce. Sadzić możemy ją właściwie przez cały rok, od wiosny do zimy. Sałata nie jest szczególnie podatna na przymrozki, dlatego śmiało możemy posadzić ją na początku kwietnia lub końcem marca.
Sałata nie wymaga szczególnych warunków glebowych. Rośnie dość szybko, więc spełni się jako przedplon, uprawa mieszana czy też poplon. Podczas sadzenia sałaty należy zadbać o to, by umieszczona była niezbyt głęboko, zwracając uwagę na właściwe przykrycie ziemią.
Sałata nie potrzebuje przesadnej ilości wody, ponieważ jej korzenie są płytko umieszczone, niemniej trzeba zadbać o to by podlewać ją systematycznie. Podczas podlewania należy zwrócić uwagę na to, by nie moczyć liści sałaty, sprzyja to bowiem gniciu oraz psuciu się sałaty. Aby chronić ją przed niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi możemy przykryć ją włókniną. Jeśli posadzimy sałatę w glebie mniej żyznej, to możemy wspomóc ją gnojówką lub koncentratem. Sałata zniesie sąsiedztwo praktycznie każdej z roślin oprócz pietruszki. Zanim posadzimy sałatę warto zabezpieczyć glebę, w której posadzimy sałatę, przed ślimakami, które uwielbiają sałatę i są jej głównym wrogiem.