Polityka cenowa według progu rentowności – próba podjęcia definicji. Metoda owa ma na celu zastosowanie, gdy zdolności produkcyjne organizacji nie mogą być czasowo lub trwale wykorzystywane. Polega to na wyznaczeniu bezpośrednio takiej ceny jednostkowej produktu lub usługi, która w wystarczający sposób pokryje jednostkowy koszt zmiennych jednostek cenowych wytworzenia, oraz spełni dany konieczny warunek. Mianowicie pewna ilość produktu lub usługi, wytworzona w przedziale dysponowanej przez organizację zdolności produkcyjnej, zapewni wysoki przychód ze sprzedaży, a dalej zapewni on pokrycie także części kosztu stałego.
Wybierając politykę cenową zorientowaną na otoczenie konkurencyjne, przedsiębiorstwo nie może pozwolić sobie na pominięcie rozpatrzenia szansy i zagrożenia płynącego z działalności konkurencyjnej, jakie będą jej towarzyszyć podczas działalności. Wynikają one z uwarunkowań stwarzanych przede wszystkim przez otoczenie przedsiębiorstwa oraz zasady konkurencji cenowej.
Wyróżnić możemy trzy podstawowe sytuacje.. Po pierwsze sytuacja, w której ceny są determinowane przez cały czas przez rynek działający na zasadzie popyt-podaż ma miejsce w warunkach tworzonych przez silną konkurencję, gdzie produkty są raczej jednorodne. Przedsiębiorstwo wtedy nie jest w stanie podjąć kontroli nad pojawiającymi się cenami, a więc musi podejść elastycznie do ustalania cen i w taki sposób nimi operować ustalając cenę na poziomie zbliżonym lub niewiele niższym niż konkurencja, co zapewni mu stały napływ klientów. Druga sytuacja natomiast przewiduje model, w którym cena jest bezpośrednio determinowana przez pojedyncze jednostki przedsiębiorstwa i dalej jej cechami charakterystycznymi będą: słaba konkurencja na rynku działania, duże zróżnicowanie produktów, usług wytwarzanych przez organizację oraz wpływ niektórych przedsiębiorstw na cenę. Kluczem tutaj do sukcesu jest umiejętność organizacji do wyróżnienia firmy spośród konkurencji jako znanej i prestiżowej o unikalnej, lepszej jakościowo ofercie.
