Języki słowiańskie zaliczane są do języków gupy indoeuropejskiej. Języki słowiańskie pochodzą z jednego języka prasłowiańskiego, który w czasie migracji ludów słowiańskich uległ rozpadowi na różnorodne dialekty, z których z kolei wykształciły się konkretne języki. Użytkowanie jednego z języków słowiańskich jest jednoznaczne z przynaleźnością do narodów słowiańskich. Języki w tej grupie podzielone są na południowe, zachodnie i wschodnie. W zakres języków południowych zaliczamy przede wszystkim starocerkiewnosłowiański, macedoński, słoweński, serbski, chorwacki, bośniacki i wiele innych. Co łączy ze sobą wszystkie języki słowiańskie? przede wszystkim fleksyjna morfologia -większośc tych języków posiada 6-7 przypadków, dzięki którym możliwe jest odmienianie konkretnych słów. Kolejnym ciekawym zagadnieniem jest palatelizacja, czyli popularne zmiękczanie – spotkać je możemy przede wszystkim w językach: polskim, chorwacki, czeskim. Co jeszcze charakteryzuje języki słowiańskie? Przede wszystkim fakt, że to co napisane, tak również jest czytane. Panuje tu zasada “jak pisze, tak czytaj” – nie znajdziemy tutaj sytuacji podobnej jak w języku francuskim, gdzie długi wyraz może okazać się zbitką kilku sylab, z czego jedna jest niema a kilka po prostu się nie wymawia. Języki słowiańskie pozwalają również na ciekawe zbitki spółgłoskowe, które stanowią prawdziwą katorgę dla wszystkich obcokrajowców. Zbitki te są pozostałościami po istnieniu tak zwanych jerów. Wśró najciekawyszhc warto wymienić polskie słowo “bezwzględnie”, lub chorwackie “krv”, “trbuh” i wiele innych. Języki słowiańskie są do siebie bardzo podobne, różnić się może jedynie alfabet ich zapisu – w macedonii oraz serbii obowiązującym alfabetem jest cyrylica – w większości innych państw: Chorwacji, Słowenii czy Czechach obowiązuje popularna latinka, czyli alfabet łaciński.
