Nauka jest w życiu ważna. Nikomu nie trzeba tłumaczyć czemu. Nie bez powodu wszyscy swoje dzieci już od najmłodszego wieku wysyłają do przedszkola, a później szkoły. Chcemy mieć w naszym kraju dobrze wykształconych obywateli. Na to wszystko ogromny wpływ ma nasz system edukacji. Z pewnością opracowanie sensownego systemu nauczania nie jest łatwe, bo każdy ma różne co do tego oczekiwania. Jednakże z pewnością warto jest dążyć do perfekcji, bo jest to dobry kierunek. I tak też państwo powinno nam pod tym względem sprzyjać. Kończąc naukę w określonym wieku powinniśmy przede wszystkim stać się ludźmi, którzy potrafią sobie poradzić w życiu. Niestety tak naprawdę na tym wszyscy skupiają się chyba w najmniejszym stopniu. Uczymy się suchych regułek, recytowania ich na zawołanie, powtarzania słów, których i tak nie rozumiemy, bez wyciągania głębszych wniosków. Nie uczymy się pasji, chęci odkrywania i poznawania świata, a jedynie marnego odtwórstwa. O ile w młodszym wieku jesteśmy pełni entuzjazmu, to jednak szybko go tracimy. Może to być spowodowane różnymi czynnikami. Z pewnością w znacznym stopniu wpływa na to system kar i nagród. W zasadzie każda nasza inicjatywa i podzielenie się sposobem myślenia, wykraczającym trochę poza schemat jest karana i szybko uczymy się, że nie można się wyłamywać. To najgorsze co może być. Przez cały okres naszej edukacji musimy zastanawiać się, co ktoś inny miał na myśli, układając klucz odpowiedzi do naszego egzaminu. Czy jest to mądre? Warto trochę nad tym pomyśleć. Czy taka umiejętność doprowadzi nas w życiu daleko? Nie. Staniemy się tylko kolejnym przeciętnym Kowalskim, powtarzającym w kółko jedno i to samo, nie wiedząc, co tak naprawdę znaczy, tylko dlatego, że ktoś mu tak kazał. Zrobienie czegoś więcej wymaga niezwykłej siły i odwagi, którą odnajdują w sobie nieliczni i na ogół są to osoby, które nie boją się myśleć inaczej. Tego powinna uczyć nas szkoła. Miejmy nadzieję, że tak będzie wyglądała nauka przyszłości. Póki co pasję i siłę musimy odnajdywać w sobie sami.