Planowanie przestrzeni miejskiej jest ściśle związane z wytycznymi przyjętymi w planie zagospodarowania przestrzennego. Na ogół obywatele danej społeczności, a więc miasta, gminy bądź województwa, pragną sami decydować co wolno im postawić na terenie, którego są właścicielami. Prawo jednak nie pozwala na takie działania, aby móc wznieść budynek, czy to o charakterze prywatnym, czy gospodarczym, wymagana jest zgoda. Wiele osób zgłasza sprzeciw i bardzo często w społeczeństwie słychać pomruki niezadowolenia wynikające z takiej sytuacji. Jednak urbanistyka jest bardzo ważną dziedziną wnoszącą wiele do naszego codziennego życia. Obrana poltyka w zakresie wyglądu miasta oraz rozmieszczenia poszczególnych osiedli ma swoje uzasadnienie. Specjaliści zajmujący się planowaniem przestrzennym muszą brać pod uwagę szereg wytycznych w tym między innymi estetykę najważniejszych regionów miasta takich jak Stare Miasto, Centrum, oraz zapewnić maksymalną funkcjonalność mieszkańcom. Nikt z nas nie chciałby, aby w pobliżu jednego z najważniejszych zabytków, stanowiących chlubę regionu powstała oczyszczalnia ścieków lub aby sąsiad w kierunku którego wychodzą nasze okna wybudował sobie chlewnie w której zajmuje się hodowlą świń, bądź też pokrył dach rakotwórczym azbestem, którego użycie zabronione jest przepisami prawa. Wszelkie regulacje tego typu z jednej strony ograniczają szeroko rozumianą swobodę obywateli, lecz z drugiej zapewniają bezpieczeństwo i brak realizacji „nietypowych” pomysłów negatywnie ocenianych przez resztę społeczności.
